Das sprechende Buch
Unterhaltung mit 8GeBeN.DE
洋盟友
Das sprechende Buch
Unterhaltung mit 8GeBeN.DE
De Stackmeister vertellt: De Afspaarhohn
Up mennig Rebeete bün ik Perfektionist unn Ordnungsfanatiker, up annere wedder nich so. ik kann dat to´n Bispill nich af, wenn een Fohrradked verrostert is un een Pedal quietschen deit. Bi mi to Huus waren af unn an Dörslotter un Finsterriegels eult, d. h. hüüt nimmst du Silikonspray, dat smeert nich so. En druppen Woterhohn kriggt gau ne nee´e Dichtung un een verkalkter Bruuskopp liggt in Essig. Scheeve und schrappende Schrankdörn möt ik richten. Disse Unort harr ik all jümmers.
Do fallt mi ´ne Geschicht in, wo mi düsse Hang no Ordnung mol beus anscheeten hett. Dat weer in miene jungen Johrn, as ik bi Strom- Hobenbo in´t technische Büro von de Stromboafdeelung arbeit harr. Dalmannstroot 3, ersten Stock. Wenn du de Trepp hochkämst, weer rechts ´ne Döör dörch de du up´n langen Flur keemst. Links dol bet an´t Enn, dor achtern leeg rechts uns Büro, dat weer eher´n Sool, so bi 50 m². Mit veer Mann seeten wi dor bin, Bodo Pfannenschmidt, Otto Ellinger, Wilhelm Daasch un ik. Gegenöber seet de Chef von dat technische Büro, Heinz Julius Rieper.
- 1 -
Dat harr sik so inricht, dat Rieper un ik tosomen to´n Middageeten güngen. Dat weer mol wedder Klock twölf, ik güng röber un keek in de Döör, dor weer he an´t Telefoneeren. He wiest me, ik schull töven, he kümmt glieks. Ik also trüch op den Flur und teuvte. Do seeg ik an de Wand, so in 2 m Heuchte een lüttes Handrad von´n Afsparrhohn. De Wand ringsüm weer fucht. Mien koop geev glieks Signol, dor boven is wat nich in Ordnung. Wohrschienlich gifft de Dichtung beten noh. Een lütten Drei unn meist is dat wedder dicht. Ik langte no dat Rad un dreihte so´n beeten, dor geev dat ´n lütten Knacks un ik harr datt Rad in´ne Hand.
Een dicken Woterstrohl schööt ut de Wand dwars övern Flur unn pladder dröben de Wand dol. Wat nu moken? De Flur stun glieks blank. Ik stoppte dat Handrad mit den Kolben an in dat Lock und kun n so dat Meiste afholen. Een Deel leef aber no ruut, miene Hand unn den Arm lang, an de Siet un an dat Been dol. Ik füng an to bölken: "Hölp, hölp!" Ut alle Döörn keeken se ruut unn wunnerwarkten. Ik reep: "Drei doch mol eener dat Woter af!" Op,n Slag weern se alle weg unn seukten Afspaarhohns, keeneen fun ober een. Een Kolleg telefoneerte no den Huusmeister, de nehm af, he weer nich an sien Platz. Een poor Mann suusten los, em to seuken. He seet in de Kantin unn eet Middag. Dat Wort "Woterrohrbruch" leet em de Keunigsberger Klopse vergeten unn he suuste los. Den richtigen Hohn fun he ober ook nich. He leep denn in´n Keller und dreihte den Haupthohn to.
- 2 -
Un ik stunn dor, dat Woter leep in´n Ärmel von de Jack rin un keem ünnen ut dat Büxenbeen wedder ruut.
Mit de Tiet wör mi freren. Woter uut de Leitung is bannig kolt. De Hand unn de Arm fungen an to kribbeln, unn ik kunn dat nich mehr uutholen. Also müss de linke Hand ran, de dröge. Ik wesselte de Hand unn nu leep dat up de anner Siet in den Ärmel rin unn uut dat Büxenbeen wedder ruut.
Een poor plietsche Fruuns harrn sik Feudels, Leuwogens un Emmers besorgt un kunnen dat Woter upnehmen.
Endlich, endlich leet de Druck in de Leitung noh, unn ik weer uut meene Bedrängnis befreet. Mi weer dat, as haar ik Stunns mit dat Rad in´ne Hand tobröcht. Dat weer ober blots ´ne halve. Ik kreeg noch´n Dank von de Huusverwaltung. Dörch mienen "heldenhaften Insatz" harr ik dat Amt vör gröteren Schoden bewohrt.
Dat weer mi in den Momang aver egol, ik wull bloots no Hus föhrn unn dröge Plünnen antrecken. Vörher haar ik mi all sworn: " In anner Lüüd Hüüser föttst du nie nich wedder eenen Woterhohn an!".
Vertellt von Reiner Schöncke
- 3 -
- 4 -
Ende gut - Alles gut !