LOGO

洋盟友

Deko
Das sprechende Buch

Unterhaltung mit 8GeBeN.DE

Deko

Die Hochzeit des Peleus und der Thetis


Aus dem griechischen. Hier zweisprachige Absätze. Zunächst deutsch gefolgt von griechisch.

Einstmals zog nach der Alten Bericht ein Schiff durch die Wogen,
Und aus Fichten vom Gipfel des Pelion war es gezimmert.
Hin zum Phasis, ins Reich des Aeetes eilte das Fahrzeug,
Und erlesene Männer, der Stolz der Argivischen Jugend,
Voller Verlangen, aus Kolchis das goldene Vlies zu entführen,
Wagten auf eilendem Kiel sich hinaus in die salzigen Fluten,
Teilend die blau erschimmernde See mit fichtenen Rudern.
Aber die Göttliche selber, die Schirmerin ragender Burgen,
Fest den empor sich wendenden Kiel mit den Planken verbindend,
Hatte das Schiff gebaut, das dem leisesten Hauche gehorchte,
Und das nun als das erste ins Reich Amphitrites hinauszog.
Kaum nur hatte die wogende Flut sein Schnabel durchschnitten,
Und kaum blinkte der Schaum auf der Fläche vom Schlage der Ruder,
Als aus gähnenden Tiefen des Meeres die Häupter erhoben
Nereus Töchter, die staunend das Wundergebilde gewahrten.
Sterbliche konnten im blühenden Licht mit Augen nun sehen,
Wie, aus schaurigen Schlünden enttauchend, Leiber der Nymphen
Unverhüllt, bis zum Busen hinan aus dem Wasser sich hoben.
Damals war's, wie es heißt, daß für Thetis Peleus erglühte,
Wo sich Thetis nicht scheute den sterblichen Mann zu beglücken,
Jupiter selber dann beide zu dauerndem Bunde vereinte.

Lippen

- 1 -

Αφού μετακόμισε στην παλιά έκθεση του πλοίου μέσω του κύματα,
Και ερυθρελάτης από την κορυφή του Πηλίου, που χτίστηκε.
Προς την φαση, το βασίλειο της Eetes ^ έσπευσαν στο όχημα,
Και ωραία άνδρες, το καμάρι του Άργους νεολαίας,
Γεμάτη επιθυμία να απαγάγει το χρυσόμαλλο δέρας από την Κολχίδα,
Kiel είναι επίσης τόλμησε να χαζεύω στα αλμυρά νερά,
Κοινή χρήση της λίμνης με τα κουπιά μπλε erschimmernde πευκοδάσος.
Αλλά το ίδιο το Θείο, που Schirmerin εξαιρετική κάστρα,
Σκληρό μέχρι την τελική χρήση με τις σανίδες καρίνα που συνδέει,
Είχε κατασκευαστεί το πλοίο, το οποίο υπάκουσε την παραμικρή ανάσα,
Και τώρα ως το πρώτο Αμφιτρίτη hinauszog σφαίρα.
Σχεδόν ακριβώς το ανερχόμενο ρεύμα είχε κοπεί με το ράμφος του,
Και ανοιγόκλεισε μόλις ο αφρός στην επιφάνεια της σφραγίδας της κωπηλασίας,
Όταν συλλέγονται από το χασμουρητό βάθη των επικεφαλής στη θάλασσα
Νηρέας κόρες που έκπληκτος είδε την οντότητα θαύμα.
Θνητοί ήταν στην άνθιση με το φως στα μάτια μπορεί πλέον να διαπιστώσει
Πώς enttauchend από την απόκοσμη φαράγγια, τους οργανισμούς των Νυμφών
Παρουσίασε, ανέβηκε στην αγκαλιά του ροδόνερο.
Τότε ήταν, όπως λένε, ότι έλαμψε για Θέτις τον Πηλέα,
Σε περίπτωση που η Θέτις με τον θνητό άνθρωπο που δεν φοβάται να είναι ευτυχισμένη,
Ο Δίας ο ίδιος στη συνέχεια ενώνεται με τις δύο μόνιμες συμμαχία.

- 2 -

O, ihr Söhne, glückseligen früheren Zeiten entsprossen,
Ihr von Göttern Gezeugte, ihr Trefflichen, Freude der Mütter,
Gruß euch, edle Heroen, und Heil euch immer aufs neue!

Ω, υμείς γιους, ευτυχισμένος ξεπήδησε το παρελθόν,
Γεννηθέντα των θεών τους, την άριστη άνθρωπος τους, τη χαρά των μητέρων,
Χαιρετισμούς σε εσάς, ευγενείς ήρωες, και τη θεραπεία για να σας ξανά και ξανά!

Oftmals will ich im rühmenden Sang euch preisen, vor allen
Peleus dich, der erlesen, die herrlichste Ehe zu schließen,
Stolz Thessaliens du, dem der Vater der Himmelsbewohner
Jene zum Weibe vergönnte, die teuer ihm selber gewesen!
Drückte ans Herz dich nicht Thetis, des Nereus reizendste Tochter?
Gaben die eigene Enkelin nicht zur Gattin dir Tethys
Und, der flutend die Erde umkreist, Oceanus selber?

Συχνά θα σας επαινέσω σε υμνούν Sang, πάνω απ 'όλα
Πηλέας σας, το εξαιρετικό, κοντά στα πιο υπέροχο γάμο,
Είστε υπερήφανοι για τη Θεσσαλία, όπου ο πατέρας των κατοίκων του ουρανού
Εκείνοι που χορηγούνται για τη γυναίκα που ήταν αγαπητός σε αυτόν τον εαυτό μου!
Pressed στην καρδιά του δεν θα Θέτιδα, κόρη του Νηρέα γοητευτική;
Έδωσε την δική του την εγγονή του στο γάμο σας δεν Τηθύς
Και, flutend σε τροχιά γύρω από τη γη, τον εαυτό του Ωκεανού;

- 3 -

Als nun endlich die freudig erwarteten Tage gekommen,
Strömten Thessaliens Bewohner dem Hause zu, alle mitsammen,
Und im Königspalaste die fröhlichen Scharen sich drängten,
Alle mit Gaben in Händen, und Freude-erhellt die Gesichter.
Leer wird Cieros Stätte, verödet ist Tempe und Crannon;
Und von Menschen verlassen das Wall-umzogne Larissa:
Alles enteilt nach Pharsalus, dorthin nur streben sie alle.
Keiner sein Feld mehr bebaut, und den Rindern die Nacken erschlaffen,
Nicht mehr säubert die Hacke die niedrig wachsenden Reben,
Nicht verschneidet das Laub auf den Bäumen der sichelnde Gärtner,
Nicht durchackert den Boden der Stier mit der wühlenden Pflugschar,
Häßlicher Rost sich legt auf die müßig liegenden Pflüge.

- 4 -

Όπως ήταν αναμενόμενο, τέλος, ήρθε η μέρα χαρούμενη,
Θεσσαλία κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο σπίτι, όλα mitsammen,
Και στο βασιλικό παλάτι ήταν γεμάτο με τα χαρούμενα πλήθη,
Όλα με δώρα στα χέρια, και η χαρά φωτισμένο πρόσωπα.
Αδειάστε είναι Cieros μέρος είναι έρημη Τέμπη και Crannon?
Και αφήστε τον λαό της Wall umzogne ​​Λάρισας:
Τα πάντα σπεύδει μετά Φαρσάλου, μόνο εκεί που όλοι προσπαθούν για.
Κανένα από τα πιο καλλιεργούνται στον τομέα του, και τα βοοειδή, το limp λαιμό,
Δεν είναι πλέον καθαρίζει την τσάπα, το χαμηλό-την καλλιέργεια αμπελιών,
Δεν τα φύλλα στα δέντρα verschneidet sichelnde τον κηπουρό,
Δεν με όργωμα του εδάφους, τον ταύρο με το σκάψιμο άροτρο,
Ugly σκουριά εγκαθίσταται στο άροτρα που βρίσκεται σε αδράνεια.

- 5 -

Aber bis tief ins Innre des prächtigen Königspalastes
Funkelt es rings von glänzendem Gold und Silber, es schimmert
Elfenbein an den Sesseln, auf Tischen blinken Pokale:
So prangt herrlich der ganze Palast mit fürstlichen Schätzen.
Doch inmitten erhebt sich das bräutliche Lager der Göttin,
Schimmernd von Elfenbein, in Indiens Ländern gewonnen,
Und darüber sich breitet ein purpurfarbener Teppich.

Αλλά βαθιά μέσα στο εσωτερικό του είναι το μαγευτικό βασιλικό παλάτι
Αστράφτει γύρω από αυτό της λάμπει χρυσό και ασήμι, που λαμπυρίζει
Του Ελεφαντοστού, για τις καρέκλες, τραπέζια, αναβοσβήνει κύπελλα:
Έτσι υπέροχο παλάτι διακοσμημένο με το σύνολο θησαυρούς βασιλική.
Ωστόσο, στη μέση βρίσκεται το στρατόπεδο της γαμήλιας θεάς,
Shimmering ελεφαντόδοντο, κέρδισε στην Ινδία χώρες
Και είναι εξαπλωθεί μια μοβ χαλί.

- 6 -

Mannigfache Gestalten der Vorzeit, Taten von Helden
Zeigte in vielerlei Bildern der kunstvollendete Teppich:
Sorgsam späht Ariadne von Naxos' flutenumrauschtem
Strande hinaus in die See nach Theseus' fliehenden Schiffen,
Und unendlicher Kummer ihr Innres aufs tiefste erschüttert.
Was ihr Auge gesehn, sich selber mag sie's nicht glauben,
Denn, vom täuschenden Schlummer soeben erwacht, sieht die Arme
Einsam sich und verlassen am trostlos öden Gestade.
War doch, ihrer vergessend, im Schiff entwichen der Jüngling,
Gebend den Winden des Himmels zum Spiel sein einst'ges Versprechen!
Sie jedoch, tränenden Auges, vom Strande späht in die Weite,
Anzusehn wie im steinernen Bilde erstarrt die Bacchantin,
Und in wogenden Wellen das Herz ihr Sorgen durchstürmen.
Nicht umspannt ist ihr goldiges Haar von zierlichem Netzwerk,
Nicht ihr Busen verdeckt vom hüllenden, leichten Gewande,
Nicht mehr bändigt die schneeige Brust ihr die haltende Binde:
Alles vom Körper hernieder zu Boden einzeln ihr gleitet,
Liegt zerstreut ihr zu Füßen, und Wellen ihr Spiel damit treiben.
Aber sie achtet der Binde, des losen Gewandes gar wenig,
Alles bist du ihr, sie hängt nur an dir mit der Seele, o Theseus,
All ihr Denken und Fühlen, auf dich nur ist es gerichtet!

- 7 -

Πολλαπλή μορφές του παρελθόντος, οι πράξεις των ηρώων
Έδειξε πολλές φωτογραφίες του τελικού τέχνης χαλί:
Προσεκτικά ανταλλαγής κίνησης Αριάδνη της Νάξου flutenumrauschtem »
Shore στη θάλασσα από το πλοίο του Θησέα »που προσπαθούν να ξεφύγουν,
Άπειρη θλίψη και σόκαρε τον βαθύτερο εαυτό της βαθιά.
Τι είδαν τα μάτια της, οι ίδιοι μπορεί να μην το πιστέψω,
Γιατί, μόλις ξύπνησε από το λήθαργο απατηλό, βλέπει τους φτωχούς
Lonely και εγκατέλειψε την ζοφερή άγονες ακτές.
Ήταν, να ξεχάσουμε, στο πλοίο ξέφυγε της νεολαίας,
Δίνοντας τους ανέμους του ουρανού να παίζει einst'ges υπόσχεση!
Ωστόσο, υγρά μάτια, που κρυφοκοιτάζουν έξω από την ακτή σε απόσταση,
Λαχτάρα να είναι όπως στην εικόνα πέτρα ισχυροποιεί την μαινάδα,
Και από τα κύματα θύελλας ογκούμενος σε προβλήματα της καρδιάς της.
Χρυσά μαλλιά της δεν παράγεται από το χαριτωμένο δίκτυο
Δεν στήθη της σκιάζεται από την τοποθέτηση σε φακέλους, ελαφριά ρόμπα,
Δεν είναι πλέον περιορίζει τις χιονισμένες στήθος που κατέχουν συνδετικό υλικό της:
Τα πάντα από το σώμα κάτω στο έδαφος αυτό διαφάνειες ατομικά,
Είναι διάσπαρτα στα πόδια τους, και τα κύματα κάνουν τον αθλητισμό με αυτό.
Αλλά σέβεται τον επιπεφυκότα, η χαλαρή ρόμπα έκανε λίγα
Ό, τι είναι της, αυτό εξαρτάται μόνο από εσάς με την ψυχή, Ο Θησέας,
Όλες οι σκέψεις και τα συναισθήματά της, να απευθύνεται μόνο σε σας!

- 8 -

Ach, du Arme, wie hat dich so schwer mit Kummer und Sorgen
Erycina verfolgt, wie rastlos ließ sie dich leiden,
Seit, vertrauend der eigenen Kraft und mutigen Herzens,
Theseus her vom Piräus geschifft und nach Gortys gekommen,
Dorthin wo die Behausung des Rechte-verletzenden Königs.

Ω, καημένη, πώς είσαι τόσο βαριά με θλίψη και οδύνη
Erycina παρακολουθείτε πώς σας έκανε να υποφέρουν από ανήσυχο,
Δεδομένου ότι, εμπιστευόμενοι τη δύναμή του και θαρραλέα καρδιά,
Θησέας πριν από τον Πειραιά, τα οποία απεστάλησαν και έφτασε στη Γόρτυνα
Για την περίπτωση η κατοικία του βασιλιά-παραβιάζει τα δικαιώματα.

Denn einst wurde die Cekropsstadt verwüstet von Seuchen,
Weil vor Zeiten ermordet Androgeos dort, und zur Strafe
Mußte sie Knaben von edler Geburt und die Blüte der Jungfraun
Dorthin immer zum Mahl für den Minotaurus entsenden.

Για μία φορά η Cekropsstadt καταστράφηκε από επιδημίες,
Δολοφονήθηκε διότι Ανδρόγεω υπάρχουν φορές στο παρελθόν, και ως τιμωρία
Είχαν τα αγόρια των ευγενών, και το λουλούδι των παρθένων
Στείλετε Υπάρχει πάντα το συμπόσιο για τον Μινώταυρο.

- 9 -

Als nun solche Bedrängnis der Stadt zur Plage geworden,
Da war Theseus, von Liebe erfüllt für die Stadt der Athener,
Eher sein Leben zu wagen bereit, als daß man lebendig
Jene nach Creta verschickte, die dort dem Tode verfallen.
So, vertrauend dem eilenden Schiff und günstigen Winden,
Kam er zur ragenden Feste des machtvoll herrschenden Minos.
Dort nun hatte nur eben erblickt ihn die Tochter des Königs,
Sie, die zärtlich gepflegt und von Mutterarmen umfangen,
Hold in Gemächern erblüht, die liebliche Düfte erfüllten,
Wie sie Myrtengebüschen am Strom Eurotas entschweben,
Oder den prangenden Blumen, die Frühlingswinde erwecken,
Als sie feurig verlangend nicht eher den Blick von ihm wandte,
Als bis heißes Begehren das Herz hochauf ihr erregte,
Und bis tief in das innerste Mark ihr die Flamme gedrungen.

- 10 -

Δεδομένου ότι η πόλη έχει γίνει μια τέτοια ενόχληση τώρα αγωνία,
Υπήρξε ο Θησέας, γεμάτος αγάπη για την πόλη της Αθήνας,
Περισσότερα διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή του παρά να είναι ζωντανός
Αυτοί που στάλθηκαν στην Κρήτη, όπου η φθορά του θανάτου.
Έτσι, εμπιστευόμενοι το πλοίο να ορμήξει και ευνοϊκούς ανέμους,
Ήρθε για να τους πανύψηλους έκταση των ισχυρών απόφαση του Μίνωα.
Τώρα υπήρχαν μόλις δει την κόρη του βασιλιά,
Αυτή που τρυφερά φροντίδα και αγκαλιάστηκε από τα χέρια της μητέρας της,
Κρατήστε τα λουλούδια στα δωμάτια για το γεμάτο όμορφες μυρωδιές,
Καθώς υπάρχει η απογείωση για θάμνους μυρτιάς στις όχθες του ποταμού Ευρώτα,
Ή να δώσει την περίλαμπρη λουλούδια που άνεμοι την άνοιξη,
Όταν δεν επιθυμώντας διακαώς μάλλον το βλέμμα του τον, γύρισε
Όταν η καυτή επιθυμία της καρδιάς που προκαλείται υψηλή ανάλυση της,
Και διεισδύσει βαθιά μέσα στο μυελό των πολύ της φλόγας της.

- 11 -

O, allmächtiger Knabe, wie schrecklich marterst du Herzen,
Du, der Leid mit den Freuden vermischt, die du Sterblichen spendest,
Und o Golgi's Beherrscherin du und der Wälder Jdaliums,
Wieviel ließest du leiden das liebende Mädchen, das oftmals,
Tief aufseufzend den Fremden im goldnen Gelock nun herbeisehnt!
Wieviel Sorgen um ihn ließ bang sie immer erzittern,
Und wie schwand ihr die Farbe so oft, wie fahl ward ihr Antlitz,
Als zum Kampf mit dem Drachen nun Theseus zog, mit dem Wunsche,
Sei's, sein Leben zu lassen, sei's, strahlenden Ruhm zu erwerben!
Aber ihr frommes Gebet blieb nicht unerhört, und die Götter
Nahmen ihr stilles Gelübde mit Wohlgefallen entgegen.

O, Παντοδύναμος αγόρι, πόσο τρομερό θα είναι βασανιστικό την καρδιά,
Εσείς, η θλίψη αναμειγνύονται με χαρά που σας δωρίσουν θνητοί
Και OH, εσείς κυρία Golgi και την Jdaliums δάση,
Πως εσύ ήσουν που υποφέρουν την αγάπη κορίτσι που είναι συχνά
Αναστεναγμός βαθιά λαχταρά για τον ξένο στην χρυσή μπούκλες τώρα!
Πόσα ότι ανησυχούν για τον τρέμουν Έκρηξη πάντα
Και όπως το χρώμα της ξεθωριάσει όσο συχνά το πρόσωπό της ήταν χλωμό,
Καθώς η μάχη με το δράκο τώρα ο Θησέας, μετακόμισε με την επιθυμία
Ας αφήσουμε τη ζωή του, είτε πρόκειται για την απόκτηση ακτινοβόλο δόξα!
Αλλά δεν ήταν ανήκουστο ευσεβείς προσευχή, και οι θεοί
Πήρε τους όρκους με ήσυχη χαρά να συναντήσω.

- 12 -

Denn wie brausender Sturm auf des Taurus Höhen die Eiche,
Oder die dicht mit Zapfen behangene harzige Fichte,
Machtvoll blasend, erschüttert, zu Boden streckt und entwurzelt,
Tief aus der Erde sie reißt, vornüber beugt, bis sie alles,
Was im Fall ihr begegnet, weithin mit sich selber herabreißt:
So in den Staub streckt Theseus das grause bezwungene Scheusal,
Das ohnmächtig ins Leere die Stöße der Hörner nun richtet.
Unversehrt dann kehrt er zurück, der rühmlich gestritten,
Leitend die suchenden Schritte am fein-gesponnenen Faden,
Der die verschlungenen Gänge des Baus ihm zeigte und sicher
Wieder hinaus ins Freie, damit er nicht irre, ihn führte.

Για όσο μαίνεται καταιγίδα στο ύψος του Ταύρου δρυς,
Ή το πυκνό ρητινώδους κώνοι ντυμένο με ερυθρελάτη,
Full-blowing εξουσία, ανακινείται με το έδαφος και εκτείνεται ξεριζωμένους
Βαθιά μέσα στη γη που δάκρυ, κλίνει προς τα εμπρός, έως ότου όλα τα
Τι σε περίπτωση που συναντήσετε, κατεδαφίζοντας καλά με τον εαυτό της:
Έτσι, στη σκόνη απλώνεται Θησέα συνέτριψε τον σκληρό τέρας
Η λιποθυμία στο κενό, ο αντίκτυπος της κέρατα τώρα κατευθύνεται.
Αλώβητη, επιστρέφει στη συνέχεια, είχε αγωνιστεί λαμπρά,
Η πραγματοποίηση των αναζήτηση βήματα για το πρόστιμο-spun νήματα,
Από το κλείσιμο των διαδρόμων του κτιρίου και του έδειξε με ασφάλεια
Επιστροφή στο φως, γι 'αυτό δεν ήταν λάθος, τον πήρε.

- 13 -

Aber wohin verliert sich mein Sang? soll ich alles berichten,
Was dann weiter geschehn? wie die Tochter den Vater verlassen,
Wie sie die Schwester umfangen, die Mutter zuletzt, die unendlich
Sich der Unsel'gen gefreut, und diese, glühend für Theseus,
Alle die andern verschmäht, nur ihn von Herzen ersehnend?
Oder wie hin ans Gestade von Naxos das Schiff sie getragen,
Wo ihr Gatte, nicht ihrer gedenk, sie schnöde verlassen,
Während erquickender Schlummer die Augen ihr leise geschlossen?

Αλλά πού χάνεται στο τραγούδι μου; Θα σας πω τα πάντα
Τι συνέβη τότε; Πώς να αφήσει τον πατέρα της κόρης της,
Δεδομένου ότι αγκάλιασε την αδελφή της, η μητέρα επιτέλους, το άπειρο
Η Unsel'gen ευτυχισμένος, και αυτές, για διακαής Θησέα
Όλοι οι άλλοι περιφρονούσαν τον μόνο επιθυμία της καρδιάς;
Ή προς τα κάτω μέχρι τις ακτές της Νάξου καθώς το πλοίο τους που,
Σε περίπτωση που ο σύζυγός της, δεν μνημείο της, να τους αφήσει υποτιμητικά,
Αν και αναζωογονητικό ύπνο έκλεισε ήσυχα τα μάτια της;

- 14 -

Oftmals stieß sie, wie's heißt, zum Rasen gebracht vor Erregung,
Weithin gellende Töne hervor aus der Tiefe des Herzens,
Stieg zu Zeiten auch traurigen Muts auf die Gipfel der Berge,
Weithinaus auf die wogende See mit den Blicken zu dringen;
Wieder dann lief sie hinunter, hinein in die schäumende Brandung,
Streifte die leichten Gewänder empor bis hinauf zu den Knieen,
Dann, von Tränen betaut das Gesicht, mit bebenden Lippen,
Klagte sie also in äußerster Not und Trauer im Herzen:

Συχνά αυτοί πληρούνται, πώς να πω, έφερε στο γκαζόν με ενθουσιασμό,
Ευρέως διαπεραστικό ήχους από τα βάθη της καρδιάς,
Αυξημένη κατά καιρούς ακόμα και λυπημένος ευθυμία στις κορυφές των βουνών,
Για να διεισδύσει μακρύτερα έξω στο ογκούμενος θάλασσα με την εμφάνιση?
Στη συνέχεια έτρεξε πίσω κάτω, στο αφρού surf,
Τράβηξε στο φως ρόμπες μέχρι τα γόνατα,
Στη συνέχεια, με δάκρυα bedewed το πρόσωπό του με τρεμάμενα χείλη,
Έτσι κατήγγειλε στην απόλυτη αγωνία και θλίψη στην καρδιά μου:

- 15 -

»So nun, Theseus, du Falscher, nachdem du dem Hause, der Heimat
Mich entrissen, verläßt du mich hier am verödeten Strande?
So entziehst du dich mir, mißachtend die himmlischen Götter,
Ach, und eilst in dein väterlich Land trotz heiliger Schwüre?
Konnte denn nichts dich bewegen, dem harten Entschluß zu entsagen,
Stieg denn nimmer im Busen dir auf eine freundliche Regung,
Dir mit tiefem Erbarmen das trotzige Herz zu erweichen?
Vorher hattest du schmeichlerisch mir ganz andres versprochen,
Und dein Wort ließ Unselige mich nicht Solches erwarten,
Freuden der Ehe vielmehr und Jubelgesänge zur Hochzeit;
Aber die Winde des Himmels in nichts das alles verwehten!
Schwüren der Männer mag fürder kein Weib mehr glauben, noch hoffen,
Redlich gemeint sei das, was sie vorher alles verheißen:
Hegt solch einer ein heiß ihn verzehrendes großes Verlangen,
Weder vor Schwüren dann schreckt er zurück, noch spart er Versprechen;
Aber sobald sein begehrlicher Sinn das Ersehnte genossen,
Dann gilt alles Gesagte ihm nichts, noch kümmern ihn Eide!
Ich jedoch brachte dir Hilfe, als Tod schon nahe dir drohte,
Und war eher den Bruder zu opfern erbötig, als Hilfe
Dir, der Treue nicht kannte, in Lebensgefahr zu versagen!

- 16 -

Nun zum Lohn werd ich wildem Getier und Vögeln zur Beute,
Keiner wird auch die Gebeine mir einst mit Erde bedecken!
Brachte denn dich in entlegnem Geklüft zur Welt eine Löwin?
Wo ist das Meer, das im Schoße dich barg und hinaus dich geschleudert?
War es die Räuberin Scylla, die Syrte, die grause Charybdis,
Daß du jener so dankst, die dich vom Tode errettet?
Wenn's dein Wille nicht war, daß der Ehe Band uns vereine,
Weil dir solches mit Strenge dein greiser Erzeuger verboten,
O, so konntest du dennoch mich hin in dein Land mit dir nehmen,
Und dort hätt' ich mit Freuden als Magd dir Dienste geleistet,
Hätte die Füße dir willig mit rieselndem Wasser begossen,
Oder mit purpurnen Decken die Lagerstatt dir bereitet.
Doch was klag' ich, von Leiden erschöpft, mein Weh nun vergeblich
Fühllos bleibenden Winden, die weder zum Hören geschaffen,
Noch mit Stimme begabt, das gesprochene Wort zu erwidern?
Ferne bereits auf wogendem Meer entschwand er den Blicken,
Und kein sterbliches Wesen sich zeigt am öden Gestade,
Fühllos blickt auf all meine Not hernieder das Schicksal,
Und unwillig verschließt es sein Ohr meinem Jammern und Klagen!

- 17 -

"Έτσι τώρα, ο Θησέας, εσύ λανθασμένη, αφού το σπίτι, το σπίτι
Άρπαξε από μένα, θα με αφήσεις εδώ στην ερημική παραλία;
Έτσι, μπορείτε μόνοι σας να μου στερήσει, αγνοώντας το ουράνιο θεούς,
Α, και βιασύνη στη χώρα σας, παρά την πατρική ιερό όρκο;
Επειδή τίποτα δεν θα μπορούσε να κινηθεί σε σας για να αποκηρύξουν τη σκληρή απόφαση
Επειδή ποτέ δεν πήρε στην αγκαλιά του ένα φιλικό ώθηση
Μπορείτε με μια βαθιά συμπόνια για να μαλακώσει την καρδιά πεισματάρης;
Παλαιότερα, είχατε υποσχεθεί με πολύ κολακευτικά άλλο,
Και λέξη σου ήταν ατυχής Δεν περιμένω αυτή,
Χαρές του γάμου, αλλά επευφημίες και φωνάζοντας για το γάμο?
Όμως οι άνεμοι του Ουρανού δεν είναι φυσητό όλα!
Όρκους των ανδρών πιστεύουν ότι μια γυναίκα μπορεί πλέον περισσότερο ακόμα ελπίδα
Redlich σήμαινε αυτό που είχε υποσχεθεί στο παρελθόν τα πάντα:
Φιλοξενεί ένα τέτοιο καυτό τον καταβροχθίζει μεγάλη επιθυμία
Στη συνέχεια, ούτε όρκους πριν συρρικνώνεται πίσω, σώζει ακόμα υπόσχεση?
Αλλά όταν φιλάργυροι μυαλό του την επιθυμία του να απολαύσετε,
Στη συνέχεια, ό, τι δεν είπε τίποτα σε αυτόν, αλλά αυτός ενδιαφέρεται ελάχιστα για όρκους!
Ωστόσο, έφερα σας βοηθήσει όταν απειλείται ο θάνατος ήδη κοντά σας,
Και ήταν πιθανό ο αδελφός εθελοντικά τη θυσία, για να βοηθήσει
Εσείς, που γνώριζε καμία πίστη να αποτύχει σε θανάσιμο κίνδυνο!
Τώρα για τους μισθούς Θα θηρία και τα αρπακτικά πτηνά,
Κανείς δεν θα καλύψει επίσης τα οστά μου με τη Γη μία φορά!

- 18 -

Jupiter, Weltenbeherrscher, o wären am Strande von Gnossus
Damals Schiffe aus Cekrops' Stadt doch nimmer gelandet!
Hätte der schändliche Schiffer auch nie vor Creta geankert,
Dort dem gewaltigen Stiere sein gräßliches Opfer zu bringen!
Hätten auch ihn, der gefällig und schön von außen, doch schändlich
Innerlich war, doch nimmer die Unsrigen gastlich empfangen!
Denn wohin nun mich wenden, wo Hilfe, ich Arme, erwarten?
Soll zum Idagebirge der Weg mich führen? Ach, trennend
Breitet davor sich das grausige Meer mit gähnenden Schlünden!
Kann ich mir Hilfe erhoffen vom Vater, von dem ich geschieden,
Weil ich jenem gefolgt, der den Bruder mir tötlich getroffen?
Oder soll Trost mir die Liebe und Treue des Gatten gewähren,
Der, entfliehend vor mir, sein Schiff in die Weite nun steuert?

- 19 -

Nacktes Gestade, kein Haus, ringsher nur Wasser sich breitet,
Und kein Weg aus des Meeres umflutenden Wogen sich öffnet;
Weder Gedanke an Flucht, noch Hoffnung: stumm ist hier alles,
Alles verlassen und öde, an Tod nur alles gemahnend!
Aber es sollen nicht eher die Augen im Tode mir brechen,
Nicht den ermatteten Leib soll Besinnung verlassen, als dann erst,
Wenn ich Verratne die Götter um volle Bestrafung gebeten,
Und von ihnen mein Recht erst erfleht in der Stunde des Todes!
Drum, die ihr rächend den Frevler mit Strafen verfolgt, Eumeniden,
Ihr, mit Haaren durchflochten von Natterngezücht an den Stirnen,
Und die zeigen, wie grimmig der Zorn im Busen euch lodert:
Hierher, hierher, kommet herzu und vernehmet die Klagen,
Die ich Arme in äußerster Not aus den Tiefen der Seele,
Hilflos, glühend und meiner vor Wut nicht mächtig, entsende!
Und da Grund mir gegeben, aus innerstem Herzen zu klagen,
O, so lasset mein Jammern zum Spiel der Winde nicht werden,
Sondern wie ich so freventlich hier von Theseus verlassen,
So auch stürz' er sich selber dereinst und die Seinen ins Unglück!«

- 20 -

Ο Δίας, Weltenbeherrscher, o ήταν στην όχθη της Gnossus
Εκείνη την εποχή, τα πλοία από την πόλη Κέκροπα », αλλά δεν προσγειώθηκαν ποτέ!
Αν το περίφημο πλοίαρχος ποτέ αγκυροβόλησε μπροστά από την Κρήτη,
Εκεί να φέρει το ισχυρό ταύρους φρικτή θύματα του!
Τον είχε, επίσης, η ευχάριστη και όμορφη απ 'έξω, αλλά ντροπή
Στο εσωτερικό της, αλλά δεν είχε ποτέ λάβει την φιλόξενα δική μας!
Για το προς τα πού τη σειρά μου τώρα, όπου περιμένουμε να με βοηθήσει φτωχούς;
Ίδη έχει σκοπό να οδηγήσει με τον τρόπο; Ω, διαχωρίζοντας
Απλώνεται μπροστά από το ανοιχτό maws με ανατριχιαστικές θάλασσα!
Μπορώ να περιμένουμε βοήθεια από τον πατέρα, από τον οποίο χώρισε,
Επειδή παρακολούθησα ότι, συνάντησα τον αδελφό του θανατηφόρου;
Ή θα πρέπει να χορηγούν μου παρηγοριά για την αγάπη και την πίστη του συζύγου της,
Ποιος, που φεύγουν πριν από μένα, το πλοίο του στο βάθος των ελέγχων τώρα;
Γυμνή ακτές, χωρίς σπίτι, μόνο ringsher spreads νερό,
Και κανένα τρόπο από τη θάλασσα τα κύματα umflutenden ανοίγει?

- 21 -

Ούτε σκέψη της πτήσης, ούτε τα πάντα ελπίδα είναι αθόρυβο,
Όλα εγκαταλειφθεί και έρημη, υπενθυμίζοντας σε όλους σε θάνατο μόνο!
Αλλά δεν θα πρέπει να σπάσει μάλλον τα μάτια μου στο θάνατο,
Το κουρασμένο σώμα να μην αφήσει ενατένιση, καθώς μόνο τότε,
Όταν ζήτησα από τους θεούς για Verratne πλήρη τιμωρία,
Και προσευχήθηκε στο δεξί μου μέχρι την ώρα του θανάτου!
Drum, εκδίκηση τους επιδιωκόμενους κακό με Ευμενίδες τιμωρία,,
Μπορείτε, με τα μαλλιά της οχιές interlaced επί των μετώπων αυτών,
Και για να δείξει πόσο άγρια ​​είναι η οργή στους κόλπους του που καίει:
Εδώ, εδώ έρχεται, έρχεται αντιλαμβάνονται, και τις καταγγελίες
Η φτωχή μου στην τρομερή ανάγκη από τα βάθη της ψυχής,
Ανίσχυρος, λαμπερό και όχι πριν από πανίσχυρη οργή μου, έστελνε!
Και επειδή μου έδωσε λόγο να διαμαρτύρονται από τα βάθη της καρδιάς,
Ο, ας κλαψούρισμα για να παίξει τους ανέμους μου δεν είναι
Αλλά όπως έχω αφήσει ως πονηρία εδώ από τον Θησέα,
Έτσι, επίσης, Stürz «ο ίδιος και η οικογένειά του σε μπελάδες μια μέρα!"

- 22 -

Als in Worten nun also ihr trauerndes Herz sich ergossen,
Und sie volle Bestrafung geheischt für schwere Vergehen,
Sieh, da neigte gewährend sein Haupt der Beherrscher des Weltalls,
Machte die Erde erbeben, die hochaufrauschenden Meere,
Und erschütterte mächtig des Alls hell schimmernde Sterne.
Theseus aber, wie geistesverwirrt, was fest sein Gedächtnis
All die Zeit ihm bewahrt, vergessen hatte er alles,
Was geboten ihm war und im Herzen bisher ihm gehaftet:
Zeichen der Freude nicht zog er empor für den bangenden Vater,
Als er gerettet den Hafen der Heimat vor sich gesehen.
Denn man sagt, daß zur Zeit, als die Schiffe zur Fahrt schon gerüstet,
Und mit günstigen Winden Athen zu verlassen gedachten,
Aegeus, eng umfangend den Sohn, ihm solches geboten:

- 23 -

Σε σχέση με τις λέξεις, έτσι και τώρα θρηνούν την καρδιά της ίδιας χύνεται,
Και geheischt πλήρη τιμωρία για σοβαρά αδικήματα,
Δείτε, έτειναν να υπάρχει παρέχει ο κύριος υπεύθυνος του σύμπαντος,
Κατασκευασμένο το κούνημα της γης, τις θάλασσες hochaufrauschenden,
Ισχυρό και συγκλόνισε το σύμπαν φωτεινό shimmering αστέρια.
Ο Θησέας, όμως, πώς διανοητικά σύγχυση, τι καθορίζει τη μνήμη του
Όλη την ώρα που κράτησε, αλλά είχε τα πάντα
Τι ήταν που του προτείνεται και να τον κολλήσει στην καρδιά μέχρι στιγμής:
Δεν σημάδι της χαράς, που συνέταξε για τον πατέρα-banging,
Όταν είδε το λιμάνι έσωσε από το ίδιο το σπίτι.
Για αυτό λέγεται ότι τη στιγμή που τα πλοία είναι ήδη εξοπλισμένα για το ταξίδι,
Και με ευνοϊκούς ανέμους να εγκαταλείψει την Αθήνα φανταστικό
Αιγέα, αγκάλιασε σφιχτά τον γιο του, του πρόσφερε όπως:

- 24 -

»Sohn, mein einziger Sohn, du, mehr als das eigene Leben
Wert mir, den ich in solche Gefahr zu entsenden genötigt,
Du, mir eben erst wiedergeschenkt, da ich nahe dem Ende:
Will's das Geschick denn so, und reißt, trotz meiner Betrübnis,
Dich dein Feuer von mir, noch ehe die sinkenden Augen
Vollauf schon sich geweidet an deiner so holden Erscheinung,
O, so kann ich doch freudig gestimmt nicht ziehen dich lassen,
Noch auch sehn, daß du Zeichen, Gelingen verkündend, entfaltest;
Erst vielmehr will ich all meine Not in Klagen ergießen
Und mit Erde und Staub mir bestreuen den schneeigen Scheitel.
Schwarz dann sollen die Segel am schwankenden Maste sich zeigen,
Denn wie Trauer mich selber erfüllt und den Geist mir verdüstert,
So muß dunkel gefärbt auch am Schiffe das Segel erscheinen.
Aber beschützt dich Itonus' Bewohnerin, sie, die so huldvoll
Unser Geschlecht und die Stadt des Erechtheus' immer beschirmte,
So daß rot dir die Rechte sich färbt vom Blute des Stieres,
O, dann präge dir tief ins Gemüt und immer lebendig
Halte vor Augen dir dieses Gebot, daß es nimmer erlösche:
Gleich, sobald nur den Blicken die heimischen Berge sich zeigen,
Laß von den Rahen die Trauer verkündenden Segel hernieder,
Und statt ihrer zieh weise sodann an den Tau'n in die Höhe,
Daß ich so rasch ich's vermag dich erspähe und freudig begrüße,
Wenn zur glücklichen Stunde dein Weg dich wieder zurückführt!«

- 25 -

"Γιε μου, μόνο ο γιος μου, εσείς, περισσότερο από τη δική της ζωή
Αξία για μένα, που έχω την υποχρέωση να στείλει σε αυτόν τον κίνδυνο,
Εσύ, εγώ και πάλι μόλις δόθηκε, όπως κοντά στο τέλος:
Η μοίρα θα είναι επίσης, και τα δάκρυα, παρά τη θλίψη μου,
Φωτιά σας σας από μένα, ακόμη και πριν από τα μάτια ναυάγιο
Είναι ήδη πλήρως βόσκουν σε τόσο γλυκός εμφάνισή σας,
Ω, γι 'αυτό δεν μπορούν ακόμη να ψηφίσει με χαρά κίνηση που κάνετε,
Ακόμα δείτε, επίσης, ότι την εγγραφή σας, ανακοινώνοντας την επιτυχία, απλώνονται?
Αντ 'αυτού, θέλω μόνο να ρίχνουμε όλες τις δράσεις μου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης
Και με το χώμα και τη σκόνη μου πασπαλίζουμε με το χιονισμένο κορυφή.
Μαύρο πανί, στη συνέχεια, με την ταλάντευση κατάρτια εμφανίζονται,
Για τον εαυτό μου ως πένθος πληρούν μου και το πνεύμα σκοτεινό,
Πρέπει επίσης να εμφανίζεται σκούρο χρώμα στο ιστιοφόρα.
Όμως, προστατεύοντας τον εαυτό σας κάτοικος Itonus », που, έτσι ευγενικά
Το φύλο μας και η πόλη της «Ερεχθέα πάντα θωρακισμένη,
Κόκκινο, έτσι ώστε να είναι το σωστό χρώμα από το αίμα του ταύρου,
Ω, τότε απομνημονεύσετε βαθιά στο μυαλό και πάντα ζωντανή
Κρατώντας στο μυαλό σας αυτή την εντολή, ότι ποτέ δεν αποσβέννυται:
Το ίδιο, όταν μόνο τα μάτια δείχνουν την τοπική βουνά για να
Αφήστε το πένθος των ναυπηγείων διακηρύσσοντας πανιά κάτω,
Και αντί να τραβάει το Tau'n όπως και τότε στο ύψος,
Αυτό είναι όσο πιο γρήγορα μπορώ να έχω πιάσει τα μάτια σας και με χαρά καλωσορίζω
Αν το happy hour είναι μονοπάτι σου σε οδηγεί πίσω! "

- 26 -

Dieses Gebot nun bewahrte zuerst im treuen Gedächtnis
Theseus, dann jedoch schwand es dahin, wie Wolken, vom Atem
Stürmischer Winde gejagt, von den Gipfeln der Berge entschwinden.
Aber der Vater, vergehend vor Schmerz und in Tränen zerfließend,
Spähte nur stets von der Höhe der Burg in die Tiefe, und plötzlich,
Sehend, daß schwarz von Farbe die Segel des nahenden Schiffes,
Stürzte sich jäh von der Höhe des Felsens hinab in die Tiefe,
Meinend, genommen nun sei ihm der Sohn vom feindlichen Schicksal.
So nun fand beim Betreten des Vaterhauses als Leiche
Theseus ihn, und das Leid, das er Minos' Tochter bereitet,
Da er ihrer vergaß, an sich selber nun mußt' er's erfahren!

- 27 -

Η προσφορά αυτή είναι τώρα διατηρείται στην πρώτη πιστός μνήμη
Ο Θησέας, αλλά στη συνέχεια άρχισε να ξεθωριάζει, όπως τα σύννεφα, η αναπνοή
Θυελλώδεις ανέμους θηρεύονται, εξαφανίζονται από τις κορυφές των βουνών.
Αλλά ο πατέρας περνώντας μακριά από τον πόνο και με δάκρυα στα μάτια τη διάλυση,
Απλά κοίταξε πάντα από το ύψος του κάστρου στα βάθη, και ξαφνικά,
Βλέποντας ότι μαύρο χρώμα από τα πανιά του πλοίου πλησιάζει,
Ξαφνικά έπεσε από το ύψος του βράχου κάτω στα βάθη,
Προθέσεις που λαμβάνονται, τώρα είναι ο γιος του εχθρική μοίρα.
Έτσι τώρα που βρέθηκαν κατά την είσοδό τους στο σπίτι, όπως το σώμα του πατέρα του
Θησέας του, και τα δεινά που ετοιμάζει η κόρη του Μίνωα,
Επειδή τους ξέχασε, για να πρέπει τώρα να "ξέρουν ότι είναι!

- 28 -

Diese nun sah voll Trauer das Schiff in die Ferne enteilen,
Und unsäglicher Kummer das blutende Herz ihr beschwerte.
Doch schon zieht ihr im Fluge der blühende Bacchus entgegen,
Satyrnschwärme, Silene aus Nysas Aun ihn begleiten:
Dich, Ariadne, ersehnt er, für dich erglüht er in Liebe!
Weiber von rasendem Taumel erfaßt, ihn stürmisch umdrängen,
Schreiend »Euhö, Euhö,« nach dem Rücken hin werfend die Köpfe.
Thyrsusstäbe, umwunden mit Blättern, die Einen hier schwingen,
Andre zerfleischen ein Rind und streun auf den Boden die Teile;
Manche umgürten die Leiber mit wild sich windenden Nattern,
Andre, mit Kästchen in Händen, verrichten der festlichen Orgien
Heimlichen Dienst, der streng sich verschließt unheiligen Augen,
Diese hier heben die Arme hochauf zum Schlage auf Pauken,
Oder entlocken dem klingenden Erz scharftönende Laute;
Andre noch stoßen in dröhnend verhallende Hörner, und kreischend
Schallen die gellenden Töne barbarischer Flöten dazwischen.

- 29 -

Αυτό το είδε το πλοίο γεμάτο θλίψη βιασύνη μακριά σε απόσταση,
Και ανείπωτη θλίψη, η αιμορραγία καρδιά της καταγγελίας τους.
Αλλά ακόμα και τις κινήσεις της στη στιγμή για να ανταποκριθεί στις ακμάζουσα Βάκχος
Satyrnschwärme, Silene από Nysas Αούν τον συνοδεύουν:
Μπορείτε, Αριάδνη, που λαχταρά, που λάμπει με την αγάπη για σας!
Οι σύζυγοι των φρενήρη παροξυσμό κατασχέθηκαν τον κόσμο γύρω από θυελλώδη
Screaming "Euhö, Euhö," μετά ρίχνουν πίσω το κεφάλι τους προς τα κάτω.
Thyrsusstäbe, περιπλέκονται με τα φύλλα, μια κούνια εδώ,
Andre καταβροχθίσει μια αγελάδα και να σκορπίσει στο πάτωμα από τα τμήματα?
Μερικοί ζώνομαι τα σώματά τους με άγρια ​​φίδια λικνίζονται,
Andre, κάνουν με κουτιά στο χέρι, την εορταστική όργια
Μυστική Υπηρεσία, η οποία κλείνει αυστηρά για ανίερη μάτια,
Αυτά τα υψηλής ανάλυσης δει σηκώνει τα χέρια τους για να χτυπήσει στα τύμπανα,
Ή θα διαθέτει τον ήχο χάλκινων πνευστών ηχώντας απότομη ήχους?
Ακόμα άλλοι έρχονται βρυχάται απηχώντας τα κέρατα, και παρά τη θέλησή
Echo η διαπεραστική τόνους της βάρβαρης φλάουτα στο μεταξύ.

- 30 -

Solche Gebilde nun schmückten in prangender Fülle den Teppich,
Der ringsher sich verbreitend das bräutliche Lager umhüllte.
Als nun, freudig erregt, die Thessalier dran satt sich gesehen,
Zogen sie fort und räumten den Himmelsbewohnern die Stätte.
Gleichwie wallend das Meer in der Frühe sich kräuselt, vom Zephir
Flüsternd bewegt, wenn Aurora der Sonne Erscheinen verkündet,
Dann allmählich zu schwellen beginnt, und die flutenden Wellen,
Die vorher beim säuselnden Wehn nur leise geatmet,
Höher und höher sich heben, von klingendem Plätschern begleitet,
Und von Winden getrieben sich immer gewaltiger türmen,
Dann in purpurnen Schimmer getaucht hinrollend erglänzen:
Also ergoß aus dem Königspalast sich flutend die Menge,
Und weithin sich zerstreuend, zog jeder für sich seine Straße.

- 31 -

Οι εν λόγω σχηματισμοί τώρα κοσμείται με περίλαμπρη αφθονία από το χαλί,
Το στρατόπεδο ringsher εξαπλώνεται για την συζυγική περίβλημα.
Ως τώρα, συγκινημένος, κουρασμένος για να ενεργοποιήσετε τους Θεσσαλούς φαίνεται
Θα απομακρυνθεί και άνοιξαν το μέρος των κατοίκων του ουρανού.
Ακριβώς όπως η θάλασσα που ρέει μπούκλες το πρωί, από Zephyr
Whisper μετακινείται όταν ο ήλιος εμφανίστηκε Aurora ανακοίνωσε
Στη συνέχεια, σταδιακά αρχίζει να πρήζεται, και ο ογκούμενος κύματα,
Η ψιθυρίζει πριν από την Οταν μόνο ανέπνεε αθόρυβα
Όλο και ψηλότερα ανελκυστήρα, που συνοδεύεται από ήχο φύσημα,
Καθοδηγείται από τους ανέμους και τα πανύψηλα πάντα τεράστια,
Στη συνέχεια, βουτηγμένα σε λάμψη μοβ λάμψη που έλασης:
Έτσι κυλούσε από το βασιλικό παλάτι ίδια flutend το ποσό
Και σε μεγάλο βαθμό διασποράς, κάθε βασίστηκε σε δρόμο του.

- 32 -

Bald nachdem sie gegangen, erschien von des Pelion Höhen
Chiron zuerst und bot zum Geschenk, was der Boden hervorbringt:
Blumen, soviele Thessaliens Aun und Gebirge nur schmücken,
Und soviele, genährt von Zephirus' laulichem Atem,
Irgend den Ufergeländen der Ströme entsprießen: sie alle
Brachte er, wie sie sich boten, ganz schlicht zu Kränzen gewunden,
Und gar lieblicher Blumengeruch durchwogte die Räume.
Drauf kam eilends Peneios herbei, für Reigen und Tänze
Schweifenden Scharen von Nymphen sein Tal von Tempo verstattend,
Tempe, im prangenden Grün, von ragenden Bergen umschlossen.
Er auch nahte mit Spenden: entwurzelte mächtige Buchen,
Schlank aufstrebenden Lorbeer, auch allzeit rege Platanen,
Steile Zypressen und leise sich wiegende Pappeln, Geschwister
Phaëthons, den flammender Blitz herniedergeschmettert.
Diese nun pflanzt' er in Reihn um die Stätte, erquickenden Schatten
Sollte ihr laubiges Dach ringsher um die Halle verbreiten.
Dann herzu kaum geschritten der vielerfahrne Prometheus,
Tragend am Körper die Male, veraltet jetzt, von der Strafe,
Die er voreinst, von Ketten umschnürt, und hoch vom Gebirge
Hangend herab in die Tiefe, an Scythiens Küste erlitten.

- 33 -

Αμέσως μετά έφυγε, εμφανίστηκε στα ύψη του Πηλίου
Χείρωνα προσφέρονται κατά πρώτον ως δώρο και τι το έδαφος φέρνει:
Τα λουλούδια, τόσα πολλά βουνά της Θεσσαλίας Αούν και να διακοσμήσει μόνο
Και πολλοί, που τροφοδοτείται από laulichem ανάσα Zephirus »
Σε ορισμένες τοποθεσίες οι βλάστηση στις όχθες των ρεμάτων: όλοι
Μήπως αυτός, όπως οι ίδιοι που προσφέρει, πολύ απλά τυλιγμένο σε στεφάνια,
Και ακόμα πιο γλυκιά μυρωδιά λουλουδιών, αυξήθηκαν μέσα από τις αίθουσες.
Top βιαστικά ήρθε Πηνειό, για το χορό και το χορό
Ουρά άκρα πλήθη των Νυμφών του ρυθμού παραδέχονται της κοιλάδας του,
Tempe, περίλαμπρος στο πράσινο, που περιβάλλεται από πανύψηλα βουνά.
Πλησίασε με δωρεές ξεριζωμένων ισχυρό οξιές,
Slim διακρίνονται δάφνες, είναι πάντα ζωντανή και πλατάνια,
Απότομες κυπαρίσσια και ήσυχα ταλαντεύονται λεύκες, τα αδέλφια
Φαέθων, το φλογερό κεραυνό έσπασε προς τα κάτω.
Αυτά τα φυτά τώρα », μου Reihn στο site, δροσιστική σκιά
Αν φυλλώδη ringsher στέγη σας απλώνονται γύρω από την αίθουσα.
Ελάτε εδώ ρυθμό τότε το μικρό vielerfahrne Προμηθέας
Στήριξη του σώματος κατά περιόδους, από την ημερομηνία τώρα, από την τιμωρία,
Ο προκαθορισμένος έδεσε γύρω από τις αλυσίδες των βουνών και των υψηλών
Κρεμαστά στυλ κάτω στα βάθη, στη Σκυθία ακτή υπέστη.

- 34 -

Endlich der ewige Vater erschien mit der hehren Gemahlin,
Und mit ihren Erzeugten. Zurück im Himmel verblieben
Phöbus, nur und Diana, der teuer die Höhen des Idrus:
Grollten die Zwillingsgeschwister doch immer noch heftig mit Peleus,
Deshalb blieben sie ferne dem Fest von Thetis' Vermählung.

Τέλος, ο Αιώνιος Πατέρας εμφανίστηκε στην ευγενή γυναίκα,
Και παράγεται μαζί της. Επιστροφή στον ουρανό παρέμεινε
Φοίβος, Diana, και μόνο, το ύψος των ακριβά Idrus:
Αγανάκτησαν με τα δίδυμα, αλλά εξακολουθεί να βίαια με τον Πηλέα,
Ως εκ τούτου, παρέμειναν μακριά από το γάμο το σκληρό Θέτις ».

- 35 -

Als nun alle sich niedergesetzt auf schimmernde Sessel,
Füllten die Tafeln sich reichlich mit auserlesenen Speisen.
Aber die Parzen dann, wiegend die Körper bewegend, begannen
Ihren Gesang, der künft'ges Geschehn untrüglich verkündet.
Weiße Gewänder umhüllten weithin die gebrechlichen Glieder.
Und nur unten am Rande ein Purpurstreifen sich zeigte;
Binden, wie Schnee erschimmernd, die Häupter der Alten umwanden,
Und nie rastend vollführten die Hände die ewige Arbeit.
Während den Rocken, umkleidet mit schmeidiger Wolle, die Linke
Fest hielt, führte die Rechte mit spielendem Finger den Faden
Sacht nach unten, es drehte, vom Daumen erfaßt, sich die Spindel
Wirbelnd umher, und geglättet der schwebende Faden sich zeigte.
Zerrend befreiten die Zähne sodann das Gespinst von den Fasern,
Und vom wolligen Flaum nur verblieb an den trockenen Lippen,
Was am glänzenden Faden zuvor noch Rauhes gehangen.
Ihnen zu Füßen befanden sich Weiden-geflochtene Körbchen,
Bergend die duftigen Flocken der milchweiß schimmernden Wolle.
Während des Spinnens nun sangen sie hell mit tönender Stimme,
Göttlich begeistert, den hehren Gesang, der Kommendes kündet,
Und der nimmer als Trug sich erweist bei den spätesten Enkeln:

- 36 -

Έτσι, όταν όλοι κάθισαν επάνω, shimmering καρέκλες,
Γεμάτο τους πίνακες με εξαιρετικό φαγητό είναι άφθονο.
Αλλά τότε οι Μοίρες, κυρίως τη μετακίνηση του σώματος, άρχισε
Το τραγούδι της, το οποίο künft'ges συμβεί αλάνθαστα διακήρυξε.
White ράσα περιβάλλεται ευρέως αδύναμα άκρα.
Και ακριβώς κάτω από την άκρη έδειξε μια μωβ λωρίδα?
Bind, σαν το χιόνι erschimmernd, η μετατροπή της παλιάς κεφάλια,
Κλείδωμα και δεν πήρε ποτέ πλήρως τα χέρια του αιώνιου έργου.
Ενώ η ρόκα ντυμένος με μαλλί πιο ομαλά, το αριστερό
Σημειώνεται, τα δικαιώματα του δακτύλου που προκαλείται από το νήμα τυχερά παιχνίδια
Απαλά προς τα κάτω, αποδείχθηκε, πιάνεται από τον αντίχειρα, τον άξονα
Στροβιλίζεται γύρω, και άνοιξαν το κυμαινόμενο νήμα εμφανίστηκε.
Τραβάει ελευθέρωσε τα δόντια τότε το πλέγμα των ινών,
Και το μαλλιαρό χνούδι μόνο παρέμεινε στην ξηρά χείλη,
Τι το λαμπερό νήμα προηγουμένως Rough κρεμαστεί.
Ήσουν στα πόδια του καλαθιού ιτιές-υφαντά,
Απόκρυψη της αρωματική γαλακτώδες λευκό νιφάδες λάμπει από μαλλί.
Κατά τη διάρκεια της περιστροφής τώρα τραγούδησε με φωτεινά-ηχώντας φωνή,
Θεόπνευστος, ανακοινώνει την πανέμορφη τραγούδι, Coming,
Και το ποτέ μια εξαπάτηση αποδεικνύει το αργότερο απόγονοι:

- 37 -

»Herrlicher du, den Taten voll Kraft aufs würdigste zieren,
Hort Emathias du, der umstrahlt vom Ruhme des Sohnes,
O, vernimm, was am festlichen Tag, wahr redend, die Schwestern
Dir verkünden: doch ihr, die ihr künft'ge Geschicke bereitet,
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!
Bald wird Hesperus nahn und bringen, was Männer ersehnen,
Glück verheißend geschieht's: die Gemahlin wird er dir bringen!
Sinnverwirrender Liebe Gewalt ihr entströmt, wenn sie schmachtend
Unter den mächtigen Nacken die schimmernden Arme dir breitet,
Und vereinigt in süßer Ermattung der Schlummer euch findet.
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!

- 38 -

"Wonderful σας, τα ευγενέστερα έργα κοσμούν δύναμη και πάλι,
Hort Emathias σας, φωτοστέφανων από τη δόξα του Υιού,
O, τι ακούω την εορταστική ημέρα, αληθινή μιλώντας, οι αδελφές
Μπορείτε κηρύσσουν: αλλά εσείς, που προετοιμάζει künft'ge τύχες της,
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!
Σύντομα θα πλησιάσουμε Hesperus και να φέρει ό, τι οι άνδρες επιθυμούν,
Ευτυχώς καλούς οιωνούς συμβαίνει: η γυναίκα που θα φέρει σε σας!
Συγκεχυμένα αγάπη την αίσθηση της δύναμης όταν προέρχεται μαραζώνει
Ανάμεσα στα ισχυρά όπλα θα εξαπλωθεί τα αστραφτερά λαιμό,
Και ενωμένοι σε γλυκό ύπνο της εξάντλησης θα σας οδηγήσει.
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!

- 39 -

Nimmer zuvor gab's ein Haus, das soviel Liebe umhegte,
Niemals schlossen sich Liebende so zur Ehe zusammen,
Wie einträchtigen Herzens hier Thetis und Peleus sich fanden.
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!

Δεν υπήρξε ποτέ ένα σπίτι που καλλιέργησαν τόσο πολλή αγάπη,
Ποτέ να εραστές ενώνονται τόσο ο γάμος,
Όπως Θέτιδας και του Πηλέα βλάπτουν την καρδιά εδώ βρέθηκαν.
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!

Euch erblühn wird ein Sohn, der Gefahren verachtet, Achilleus,
Nimmer den Rücken, die mutige Brust wird er Feinden nur bieten,
Alle besiegend im Lauf, gleichwie er flüchtige Hirsche
Stürmisch verfolgt und ereilt, wird er oft den Sieg sich erringen.
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!

Θα erblühn ένα γιο, απεχθάνονται τους κινδύνους, ο Αχιλλέας,
Ποτέ στην πλάτη, στο στήθος, είναι γενναίος εχθρούς προσφέρουν μόνο
Να νικήσει παντού, ακόμη και δεδομένου ότι είναι φευγαλέα ελάφι
Συνεχιστούν και να ξεπεραστεί από θυελλώδη, συχνά ο ίδιος θα κερδίσει τη νίκη η ίδια.
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!

- 40 -

Keiner, der Tapferste nicht, wird mit ihm im Kampf sich vergleichen:
Wenn sich Phrygiens Boden einst färbt mit dem Blute der Teukrer,
Dann wird er, der ein Enkel des eidvergessenen Pelops,
Trojas Feste, so lange umstürmt, vom Boden vertilgen.
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!

Κανένας, το πιο γενναίο δεν θα συγκρίνει μαζί του στον αγώνα μόνη της:
Όταν Φρυγία έδαφος μόλις βάφονται με το αίμα του Teucrians,
Στη συνέχεια, ο εγγονός του Πέλοπα eidvergessenen,
Τροία μέρη, εφ 'umstürmt, σκουπίστε το έδαφος.
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!

Seiner untadligen Sitten und seiner gewaltigen Taten
Werden gar oft noch die Mütter gefallener Söhne gedenken,
Werden mit Asche bestreun sich die grauen, wild-flatternden Haare,
Und mit zitternden Händen die welkenden Brüste sich schlagen.
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!

Άψογο ήθος του και η θαυμάσια έργα του
Είναι πολύ συχνά θυμούνται ακόμα τις μητέρες των νεκρών γιων
Με στάχτες bestreun την γκρίζα μαλλιά κυματίζουν άγρια,
Με τρέμουν τα χέρια και χτύπησαν τον μαρασμό στήθος.
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!

- 41 -

Zeugen von seiner gewaltigen Kraft wird die Flut des Skamander,
Der, sich teilend, hinabfließt zum reißenden Hellespontus:
Weithin werden die Leiber Erschlagner im Laufe ihn hemmen,
Dampfend von Strömen vergossenen Bluts wird die Welle enteilen.
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!

Μαρτυρούν την τεράστια δύναμή του, την παλίρροια του Σκαμάνδρου,
Του, τη διαίρεση, τρέχει κάτω στο μαίνεται Ελλησπόντου:
Οι φορείς του δολοφονηθέντος είναι ευρέως αναστέλλουν πάνω του,
Πλεύση ροές χυθεί αίμα θα επιταχύνει μακριά από τον άξονα.
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!

Zeugen für ihn wird zuletzt die erbeutete Jungfrau, dem Toten
Dargebracht, wenn dereinst der Getöteten schneeige Glieder
Decken wird der aus Erde hochaufgeschüttete Hügel.
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!

Μάρτυρες γι 'αυτόν συλλαμβάνεται τελικά η Virgin, η Νεκρά
Προσφέρονται, αν μια μέρα τα χιονισμένα νεκρά άκρα
Το ανώτατο όριο είναι γεμάτη υψηλής ανάχωμα της γης.
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!

- 42 -

Denn sobald den erschöpften Achivern verstattet vom Schicksal,
Niederzuwerfen die Dardanerstadt, die Neptunus gegründet,
Wird am ragenden Hügel Polyxenas Blut sich ergießen,
Und vom Beile gefällt, mit wankenden Knien, als Opfer
Sinkt sie dahin, und den Boden bedeckt ihr verstümmelter Leichnam.
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!

Για μόλις εξαντληθεί verstattet Achiver από τη μοίρα,
Ρίχνουν τις Dardanerstadt ο οποίος ίδρυσε τον Ποσειδώνα,
Αίμα Πολυξένης είναι για την τούμπα αύξηση χύνει,
Και όπως τα τσεκούρια, με τρέμουλο στα γόνατα, ως θύματα
Μειώνει τότε, και το πάτωμα που καλύπτει ακρωτηριασμένο πτώμα της.
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!

Auf nun, eilt den ersehnten Genüssen der Liebe entgegen,
Schließe zu glücklicher Stunde der Gatte den Bund mit der Göttin,
Und sei nun der verlangende Mann mit der Gattin vereinigt!
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!

Στο εξής, ορμά προς τον πολυπόθητο απολαύσεις της αγάπης,
Κοντά στο happy hour, ο σύζυγος της θεάς με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση,
Και τώρα ο άνθρωπος λαχτάρα είναι ενωμένη με τη γυναίκα του!
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τα νήματα!

- 43 -

Kommt in der Frühe die Pflegerin dann zum Besuch ihr entgegen,
Kann sie wie gestern den Hals ihr nicht mehr mit dem Bändchen umfangen;
Sorge die Mutter auch nimmer, die Tochter, entzweit mit dem Gatten,

Könne vereiteln ihr Hoffen auf Liebe verdienende Enkel!
Laufet dahin, ihr Spindeln, dahin und führet die Fäden!«

Έρχεται το πρωί, τότε η νοσοκόμα για να επισκεφθείτε για να τη συναντήσω,
Μπορεί να το έκαναν χθες δεν είναι πλέον το λαιμό της περικυκλώνεται με μια κορδέλα?
Η μητέρα, επίσης, ποτέ δεν ανησυχείτε, κόρη, αποξενώθηκε από το σύζυγό της,

Θα μπορούσε να καταστρέψει τις ελπίδες τους για την αγάπη κερδίζοντας τον εγγονό του!
Laufet έννοια ατράκτους τους, τότε, και θα φέρει τις χορδές! "

- 44 -

So, aufs tiefste erregt von dem Gotte, hatten für Peleus
Fülle des Glücks im Liede die Parzen damals geweissagt.
Denn einst pflegten die Götter in eigner Gestalt in die Häuser
Edler Heroen zu kommen, sich sterblichen Augen zu zeigen,
Damals, als von den Menschen noch göttliches Recht nicht mißachtet.
Oftmals kam in sein prangendes Haus der Unsterblichen Vater,
Wenn sein Fest in der heiligen Zeit alljährlich gefeiert,
Und zu Hunderten sah er dann Stiere den Boden bedecken.
Oft auch stieg vom Parnassus der schwärmende Bacchus hernieder,
Führend Thyiaden, die Haare gelöst, laut lärmend und jauchzend,
Während das Volk aus Delphi hinaus sich drängte, die Gottheit,
Freudig bewegt zu empfangen an dampfumwallten Altären.
So auch haben sich Mars und Athene und Nemesis oftmals
Mitten im todverbreitenden Streit und Schlachtengetümmel
Selber gestellt in der Kämpfenden Reihn und die Scharen befeuert.
Aber nachdem sich das Menschengeschlecht mit Lastern besudelt,
Und aus sündigem Herzen getilgt den Sinn für das Rechte,
Seit mit mordender Hand sich ein Bruder gestürzt auf den andern,
Und nicht Kinder mehr Trauer am Grabe der Eltern empfinden;
Seit als Toten der Vater den Sohn gern sähe, um sicher
Dessen Erwählte, noch nimmer berührt, für sich zu gewinnen,
Und seit liebebegierig die Mutter dem züchtigen Sohne
Nachstellt, schnöde verletzend der Ehe hochheilige Schützer:
Seitdem haben unendliche Schuld und schändliche Laster
Uns entfremdet die Götter, die immer das Recht nur beschützen:
Deshalb wollen sie ferner nicht mehr zu uns sich gesellen,
Und verschmähn es, sich Menschen im Lichte des Tages zu zeigen!

- 45 -

Έτσι, βαθιά συγκινημένος από το θεό, είχε για Πηλέας
Αφθονία της ευτυχίας στο τραγούδι, στη συνέχεια, οι Μοίρες προφήτευσε.
Για μια φορά οι θεοί ήταν συνηθισμένος στο δικό του σχήμα στα σπίτια
Noble ήρωες να έρθει για να δείξει τα θνητά μάτια,
Επιστροφή όταν οι άνθρωποι δεν έχουν παραβιάσει θείο νόμο.
Συχνά ήρθε στον πατέρα του, περπάτησε μέσα στο σπίτι τέλος των αθανάτων,
Εάν η ετήσια γιορτή του εορτάζεται στην ιερή στιγμή,
Και τότε είδε τις εκατοντάδες των ταύρων καλύπτουν το έδαφος.
Συχνά, κατέβηκε από τον Παρνασσό για την εξάπλωση Βάκχος
Κορυφαίοι Thyiades, έλυσε τα μαλλιά, φωνάζοντας δυνατά και φωνάζοντας,
Ενώ οι άνθρωποι των Δελφών είχε σπεύσει έξω, τη θεότητα,
Ευτυχώς κινήθηκε για να λάβετε dampfumwallten βωμούς.
Έτσι, επίσης, ο Άρης και η Minerva και Nemesis έχουν συχνά
Ακριβώς στο παχύ του todverbreitenden μάχη και σύγκρουση
Βάλτε τον εαυτό σας στο Reihn μαχητών και να εξάψει τη φιλοξενεί.

- 46 -

Αλλά τώρα που η ανθρώπινη φυλή βάφονται με κακίες,
Εξαλειφθεί από την αίσθηση και την αμαρτωλή καρδιά του δικαιώματος,
Από το χέρι με τη δολοφονία μιας αδελφό πέσει από την άλλη,
Και άλλα παιδιά δεν αισθάνονται θλίψη στον τάφο των γονιών τους?
Από το θάνατο του πατέρα ο γιος θα ήθελε να δει, προκειμένου να διασφαλιστεί
Εν τω μεταξύ, οι εκλεκτοί, αλλά ποτέ δεν άγγιξε, για να κερδίσει για τον εαυτό τους,
Και επειδή η αγάπη πρόθυμοι να τιμωρήσουν τη μητέρα, ο γιος
Καταδίωξη, παραβιάζοντας ιερή και απαραβίαστη χυδαία προστάτιδα του γάμου:
Από τότε, ατέλειωτες ενοχές και ντροπή αντιπρόεδρος
Αποξενώνει μας από τους θεούς, οι οποίοι προστατεύουν πάντα το δικαίωμα αυτό μόνο:
Επομένως, δεν θέλουν πλέον να ενταχθούν, επίσης, να μας
Και περιφρόνηση για τον εαυτό του για να δείξει τον άνθρωπο υπό το φως της ημέρας!

Catullus, Gaius Valerius

- 47 -

- 48 -

Deko
Ende gut - Alles gut !
Deko


🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵 🎵

Gedichte, Titel nach Autoren sortiert aufgelistet :
Empfängnis  Hochzeit  Humorvoll  Lieblingsliebling  Neujahr  Ostern  Runde Geburtstage  Zum Geburtstag  Catullus, Gaius Valerius  

Die Hochzeit des Peleus und der Thetis

Gellers, Silvia  

Spiegel Wie neugeboren

Goethe, Johann Wolfgang von  

Ilmenau

Einer hohen Reisenden

Der Zauberlehrling

Herberth, Roman  

Tierreime

Feierlichkeiten & Jubiläen - Gedichtsammlung

Rund-erneuert - Gedichtband

Aus den Karten - Gedichtband

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband

Glaube & Zuversicht - Gedichtband

Ziel & Plan - Gedichtband

Vorsicht, Umsicht, Nachsicht & Rücksicht - Gedichtsammlung

Liebe & Beziehung - Gedichtband

Immer besser und besser - Gedichtband

Ungewollt & weitere Klagen - Gedichtband

Verliererstraße - Gedichtband

Nur noch Erinnerung -. Gedichtband

Fehler vermeiden - Gedichtband

Ewigkeit - Gedichtband

Frohsinn - Gedichtband

Übervorteilt - Gedichtsammlung

Feierlichkeiten & Jubiläen - Gedichtsammlung - Teil 5

Feierlichkeiten & Jubiläen - Gedichtsammlung - Teil 4

Agenda Ziel & Plan - Gedichtband - Teil 7

Grußkarten zu Weihnachten

Regenwolke Wetter anzeigen Mitmenschen - Gedichtsammlung - Teil 2

Glaube & Zuversicht - Gedichtband - Teil 6

Glaube & Zuversicht - Gedichtband - Teil 5

Reisebus clipart  Reisend - Gedichtsammlung - Teil 2

Regenwolke Wetter anzeigen Mitmenschen - Gedichtsammlung - Teil 1

Liebe & Beziehung - Gedichtband - Teil 4

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband - Teil 10

Ziel & Plan - Gedichtband - Teil 6

Liebe & Beziehung - Gedichtband - 3. Teil

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 12

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 12

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 11

Blüte als Symbol für Lenz Aufgewacht -. Gedichtband - Teil 2

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 10

Ziel & Plan - Gedichtband - Teil 5

natürlich recycelt  Recycling real Natur e - Gedichtband - Teil 2

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband - Teil 9

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 9

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband - Teil 8

Katze Zeichnung Tierliebe - Gedichtband

Verliererstraße - Gedichtband - Teil 2

Ungewollt & weitere Klagen - Gedichtband - Teil 4

Reisebus clipart Reisend - Gedichtsammlung

Ziel & Plan - Gedichtband - Teil 4

Übervorteilt - Gedichtband - Teil 2

Zahl Acht (8) Neon-Stil gelb - lich - Gedichtband - Teil 8

Nur noch Erinnerung -. Gedichtband - Teil 2

Glaube & Zuversicht - Gedichtband - Teil 4

Blüte als Symbol für Lenz Aufgewacht -. Gedichtband

Feierlichkeiten & Jubiläen - Gedichtsammlung - Teil 3

Ungewollt & weitere Klagen - Gedichtband - Teil 3

Sanduhr zum messen der Leistung  Leisten - Gedichtband

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 8

Blüte als Symbol für Lenz Lenz -. Gedichtband

Liebe & Beziehung - Gedichtband - 2. Teil

Ungewollt & weitere Klagen - Gedichtband - Teil 2

natürlich recycelt  Recycling real Natur e - Gedichtband

Frohsinn - Gedichtband - 2. Teil

Fragen, Fragen, Fragen - Gedichtsammlung

Feierlichkeiten & Jubiläen - Gedichtsammlung - Teil 2

Spitzen - Gedichtsammlung

Ziel & Plan - Gedichtband - Teil 3

Lorbeer, Pluspunkt, Sieg Pluspunkt - Gedichteband

Ziel & Plan - Gedichtband - Teil 2

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband - Teil 7

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 4

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 7

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband - Teil 6

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband - Teil 5

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 6

Zahl Acht (8) Neon-Stil gelb - lich - Gedichtband - Teil 7

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband - Teil 4

Glaube & Zuversicht - Gedichtband - Teil 3

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband - Teil 3

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 5

Spiegel Spiegel-(verkehrt?) - Gedichteband - Teil 2

Zahl Acht (8) Neon-Stil gelb - lich - Gedichtband - Teil 6

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 5

Zahl Acht (8) Neon-Stil gelb - lich - Gedichtband - Teil 5

Glaube & Zuversicht - Gedichtband - Teil 2

Zahl Acht (8) Neon-Stil gelb - lich - Gedichtband - Teil 4

Zahl Acht (8) Neon-Stil gelb - lich - Gedichtband - Teil 3

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 3

Zahl Acht (8) Neon-Stil gelb - lich - Gedichtband - Teil 2

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung - Teil 2

Zahl Acht (8) Neon-Stil gelb - lich - Gedichtband

Regenwolke Wetter anzeigen Wetter & so - Gedichtsammlung

Reisebus clipart Reisend - Gedichtsammlung

Köpke, Sabine  

Der Schmetterling

Mörike, Eduard  

Der alte Turmhahn

Pallokat, Gunnar  

Gunnis Kurzgedicht

Pfeiffer-Klärle, Anette   

Ein Gedicht für Dich

Pseudonym, Felix  

AD

Wriedt, Andreas  

Warum ?

Ein Hochzeitsgedicht

Hoffnungen

Geburtstagsgedicht

Warum - Gedicht


Lieder & Song`s, Titel nach Autoren sortiert aufgelistet :
Baumbach, Rudolf

Hoch auf dem gelben Wagen

Besucher, Anonym

Männer mit Bärten

Alles neu macht der Mai

Auf der Mauer, auf der Lauer

Kommt ein Vogel geflogen

Alle Vögel sind schon da

Buko von Halberstadt

Bolle reiste jüngst

Da drunten im Tale

Der Papst lebt herrlich in der Welt

Der Jäger wollte schießen gehn

Der Sommer ist vorüber

Der Winter ist ein rechter Mann

Die Affen rasen durch den Wald

Die Reise nach Jütland 

Die Gedanken sind frei

Du, Du liegst mir im Herzen

Im Wald, in der Schenke zum Kürassier

Im Frühtau zu Berge wir ziehn, vallera

Ich weiß nicht, was soll es bedeuten

Jetzt fahrn wir über´n See

Besucher, Anonym

Laßt doch der Jugend, der Jugend ihren Lauf

Besucher, Anonym

Lustig ist das Zigeunerleben

Laßt uns froh und munter sein

Der Erlkönig

Es war einmal ein treuer Husar

Ein Schneider fing ´ne Maus

Eine Seefahrt die ist lustig

Es blies ein Jäger wohl in sein Horn

Erste Gemütlichkeit

Es gingen drei Jäger wohl auf die Pirsch

Es ist so schön Soldat zu sein

Froh zu sein bedarf es wenig

Grün, grün, grün sind alle meine Kleider

Horch was kommt von draussen rein

Hört Ihr Herrn und laßt euch sagen

Hinweg mit diesem Fingerhut

Mein Hut, der hat drei Ecken

Mein Vater war ein Wandersmann

Oma fährt im Hühnerstall

O, du lieber Augustin

Ob er aber über Oberammergau

So viel Stern am Himmel stehen

Spannenlanger Hansel

 Vöglein

Wenn der Topf aber nun ein Loch hat

Widele, wedele

Winde wehn, Schiffe gehn

Wir lagen vor Madagaskar

Zehn kleine Negerlein

Disselhoff, August

Nun ade, du mein lieb Heimatland

Fallersleben, Hoffmann von

Der Kuckuck und der Esel

Bienchen summ herum

Florentin, Anton Wilhelm

Kein schöner Land in dieser Zeit

Geibel, Emanuel

Der Mai ist gekommen

Gerhard, Wilhelm

Auf, Matrosen, die Anker gelichtet

Gotter, Friedrich Wilhelm

Schlafe, mein Prinzchen

Hensel, Luise

Müde bin ich

Hey, Wilhelm

Weisst du wieviel

Hoffmann, Gottfried

A, a, a, der Winter der ist da

Müller, Martin

Was frag ich viel nach Geld und Gut

Müller, Wilhelm

Am Brunnen vor dem Tore

Das Wandern ist des Müllers Lust

Rodigast, Samuel

Was Gott tut, das ist wohlgetan

Seume, Johann Gottfried

Wo man singet, laß dich ruhig nieder

Steidl, Robert

Wir versaufen unser Oma ihr klein Häuschen

Uhland, Ludwig

Singe, wem Gesang gegeben

Wiedemann, Franz

Hänschen klein


Vor kurzem hier entdeckt. Finden Sie beliebte Themen, meistbesuchte -gesuchte Artikel! :
PAN ER AUCH SCHWER WEHGESCHREI S DAN ARME NOCH DICH MA = HREF= HEI WIR HEITER SCHN EHRLICH WETTE MDE ERFAHREN AD RATEN EI WIDER MEIN G; ERINNERUNG ASS I HA GESUND Suchbegriffe entfernen

Wollen Sie Mal andere Saiten aufziehen ?